procrastinatie

betekenis & definitie

uitstelgedrag

uitspraak
[pro-kras-tie-na-(t)sie]

citaat
“Door alle nadruk op zelf-optimalisatie (...) zijn we gaan denken dat (...) wij dus ook degenen zijn die moeten veranderen. Een burn-out wijst op een gebrek aan persoonlijke grenzen, niet op een te hoge werkdruk, bestaansonzekerheid en/of zogenaamde bullshitjobs. Procrastinatie is een gebrek aan wilskracht, geen gevolg van technologie die er expliciet op gericht is ons af te leiden en verslaafd te maken.”
Bron: Omarm de loser, want hij durft uit de ratrace te stappen (Marian Donner, de Volkskrant, 4 mei 2018)

woordfeit
Procrastineren betekent ‘op de lange baan schuiven’, oftewel ‘uitstellen’. Het bijbehorende zelfstandig naamwoord procrastinatie betekent eigenlijk ‘uitstel’, maar wordt vaak gebruikt in de betekenis ‘uitstelgedrag’: het (structureel) uitstellen van vervelende of inspannende taken waarvan iemand eigenlijk wel weet dat uitstellen niet handig is.
Procrastinatie en procrastineren zijn, mogelijk via het Engels, ontleend aan de Latijnse woorden procrastinatio (‘uitstel’) en procrastinare (‘uitstellen’). Daarin zitten het voorvoegsel pro- in de betekenis ‘vooruit’ en het bijvoeglijk naamwoord crastinus ‘betrekking hebbend op morgen’, dat is afgeleid van cras, het Latijnse woord voor ‘morgen’.