eruditie

betekenis & definitie

geleerdheid; uitgebreide algemene ontwikkeling en kennis, vooral ook van kunst en cultuur

uitspraak
[ee-ru-die-(t)sie]

citaat
“Inmiddels voor het derde jaar rijmt Sint de kranten bij elkaar. Vol van vlijt en eruditie vestigt Sint zo een traditie. Met een opgewekt gezicht creëert hij jaarlijks zo’n gedicht.”
Bron: Eruditie komt via het Franse érudition van het Latijnse eruditio ‘ontwikkeling, kennis, opleiding’. Het bijbehorende Latijnse werkwoord erudire betekent ‘onderwijzen, opleiden, beschaven’, en aan de vorm eruditus ‘ontwikkeld, geleerd, beschaafd’ dankt het Nederlands het bijvoeglijk naamwoord erudiet ‘uitgebreide kennis en smaak hebbend’.
De letterlijke betekenis van het Latijnse erudire is ‘uit de ruwe toestand brengen’: het woord is gevormd uit e/ex ‘uit’ en rudis ‘ruw, onbeschaafd, wild’. Dat laatste woord leeft ook nog voort in rudimentair ‘in beginsel aanwezig, niet volledig ontwikkeld’ en het Engelse rude ‘onbeschoft’.