v., ben. voor de in sommige vaste stoffen optredende ionengeleidbaarheden die vele machten van tien groter zijn dan in gewone vaste stoffen.
© Vaste stoffen waarin supra-ionengeleiding optreedt noemt men vaste elektrolyten. Als de elektrische geleiding in een materiaal geschiedt door middel van het verplaatsen van elektronen, zoals bij metalen, dan leidt dit door de vrijwel ongehinderde beweging van de elektronen tot hoge elektrische geleidbaarheden (ca. 100000/ohm-cm). Vindt de elektrische geleiding plaats door het bewegen van ionen, dan leidt dit tot een zeer lage geleidbaarheid (ca. 10-14/ohm cm), doordat ionen gewoonlijk slechts zeer traag diffunderen door een vaste stof. Bij een kleine groep stoffen, de vaste elektrolyten, kunnen de ionen sneller door de stof diffunderen, doordat er in het kristalrooster veel lege plaatsen zijn. Dit heeft tot gevolg dat de geleidbaarheid van vaste elektrolyten in de orde ligt van 1/ohm-cm, wat zelfs groter is dan die van vloeibare elektrolyten. Toepassingen van vaste elektrolyten liggen m.n. op het gebied van de accumulatoren.
