(Dzjamhoerjat es-Soedan-el-Democratia), republiek in Oost-Afrika, begrensd door Egypte, Libië, Tsjaad, Centraalafrikaanse Republiek, Zaïre, Oeganda, Kenia, Ethiopië en de Rode Zee, 2505813 km2. Hoofdstad: Kartoem.
POLITIEK Noemeiry zette ook in 1978 zijn politiek van verzoening met de mahdistische oppositie voort. Het Nationale Front van oppositiegroeperingen besloot in april van dat jaar zich op te heffen en de president loyaal te steunen. Begin mei werden 29 vooraanstaande communisten uit de gevangenis ontslagen. De situatie in de drie niet-gearabiseerde zuidelijke provincies bleef zich gunstig ontwikkelen.
In april 1979 waren er berichten over een staatsgreep, waarvoor de buurlanden Ethiopië en Libië verantwoordelijk werden gesteld. Begin aug. van dat jaar braken in de hoofdstad Kartoem onlusten uit tegen de voorgenomen verhoging van de prijs van de benzine en van talrijke levensmiddelen. Enkele dagen later werden die verhogingen gedeeltelijk ingetrokken. President Noemeiry gaf de schuld voor de ongeregeldheden aan de communistische onderwijzers, die aan de staatsgreep van 1971 hadden deelgenomen en de studenten hadden opgejut. Tengevolge van deze spanningen werd vice-president Aboe al Kassim Mohammed Ibrahim op 12.8.1979 ontslagen en vervangen door generaal Abdel Magid Chalil, de minister van Defensie. Noemeiry zelf nam Ibrahims functie van secretaris-generaal van de eenheidspartij over. Op 19 aug. werden nog acht ministers ontslagen.
In de loop van 1980 maakte Noemeiry nog een aantal wijzigingen bekend. Op 3.7.1980 werd Rashid el Tahir Bakr ontheven van zijn functies als vice-president en minister van Buitenlandse Zaken en benoemd tot lid van de Nationale Volksvergadering.
Van 26.1—3.2.1980 hield de Soedanese Socialistische Unie (ssu), de enige wettige politieke partij in het land, haar derde (driejaarlijkse) nationale congres in Kartoem. Dit congres aanvaardde unaniem voorstellen inzake een regionale herindeling van Soedan in zes regio’s. Naast de sinds 1972 bestaande autonome zuidelijke regio zullen er vijf noordelijke regio’s komen, elk met lokale regeringen. Kartoem blijft de nationale hoofdstad en de zetel van de centrale regering. Het congres koos Noemeiry voor een derde ambtstermijn van drie jaar tot voorzitter van de ssu. Hij was de enige kandidaat nadat Ibrahim zijn kandidatuur had ingetrokken.
Per decreet van 4.2.1980 ontbond president Noemeiry de Nationale Volksvergadering en de Regionale Volksvergadering van Zuid-Soedan. Voor begin april werden verkiezingen aangekondigd, hoewel beide Volksvergaderingen in febr. 1978 voor een termijn van vier jaar waren gekozen. De nieuwe Regionale Volksvergadering koos op 30 mei Abel Alier tot voorzitter van de hoge uitvoerende raad, een functie die hij ook reeds van 1972-78 had vervuld. In mei 1980 werd melding gemaakt van een poging om president Noemeiry en acht kabinetsleden te vermoorden. Op 16.3.1981 maakte Noemeiry bekend dat de voorgaande week te Kartoem een poging tot een staatsgreep was verijdeld. Hij verklaarde hierbij dat de samenzwering door de USSR en Syrië was geïnspireerd.
President Noemeiry was een van de weinige Arabische leiders die on voorwaardelijk het vredesinitiatief van president Sadat met betrekking tot Israël steunde.
Soedan moest een groeiende stroom van vluchtelingen uit Eritrea, Ethiopië en na de val van Idi Amin ook uit Oeganda verwerken. Er zouden in ZuidSoedan meer dan 500000 vluchtelingen uit diverse Afrikaanse landen verblijven, die een zware belasting voor de Soedanese economie vormen.
Midden nov. 1979 nam een aantal OESO-landen een voorstel aan om de buitenlandse schuld van Soedan te saneren. Bovendien zocht Soedan ter vervanging van Irak als olieleverancier contact met SaoediArabië voor de levering van olie.
