Engels natuurkundige, *30.9.1905 Leeds. Mott studeerde o.a. te Cambridge bij Rutherford en te Kopenhagen bij Niels Bohr.
In 1928 werd hij hoogleraar te Bristol. Van 1954-71 was hij hoogleraar theoretische natuurkunde te Cambridge. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte hij voor het leger aan radaronderzoek. Mott hield zich o.a. bezig met de golfmechanica, de elektrische geleiding in metalen en halfgeleiders en de elektronenstructuur van magnetische materialen. Mott heeft o.a. weten te verklaren waarom bepaalde stoffen (b.v. nikkeloxide) zich gedragen als een isolator. Metalen worden beneden een bepaalde elektronendichtheid (die afhangt van de afstand tussen de atomen) isolatoren; deze overgang noemt men de Mott-overgang. Voor zijn werk op het gebied van de vaste-stoffysica deelde Mott in 1977 de Nobelprijs voor natuurkunde met P.Anderson en J. van Vleck.
