m. (-en), aanhanger van de leer dat Christus slechts één natuur heeft gehad.
© In de jaren zeventig zochten vele Syrisch-orthodoxe christenen (monofysieten) asiel in West-Europa. In het islamitische Midden-Oosten hadden ze nog nauwelijks mogelijkheden zich volgens eigen cultuur te uiten. In sommige landen is het hun zelfs verboden de eigen taal te spreken.
In Europa worden ze over het algemeen goed opgevangen door andere christelijke kerken. In Nederland telt de Syrisch-orthodoxe gemeenschap ca. 2500 leden, merendeels woonachtig in Twenthe (Hengelo), en onder kerkelijke leiding van een eigen aartsbisschop. In 1981 stichtten zij in Losser een eigen klooster, dat in 1984 werd ingewijd door de patriarch van Antiochië, Moran Mar Ignatius Zakka i, die zijn zetel heeft in Damascus. Het Sint-Efraïmklooster in het Twentse Losser is tevens centrum van het Syrisch-orthodoxe diocees van Midden-Europa. De patriarch leidde hier in juli 1984 een synode van Syrisch-orthodoxe bisschoppen uit heel de wereld (de vertegenwoordigers van ca. 90000 gelovigen). Er werd o.m. besloten de eigen kerkelijke feesten te verplaatsen naar de (afwijkende) data in de westerse kerken.
