Frans rooms-katholiek geestelijke, *29.11.1905 Tourcoing. Lefèbvre studeerde theologie aan het Séminaire français en de Gregoriana te Rome.
Na zijn priesterwijding (1929) trad hij toe tot de congregatie van de paters van de H. Geest en vertrok als missionaris naar Gabon. In 1947 werd hij bisschop en apostolisch vicaris, in 1955 aartsbisschop van Dakar (Senegal). Toen Senegal in 1958 onafhankelijk werd, nam Lefèbvre ontslag. Rome benoemde hem in 1962 tot bisschop van Tulle (Frankrijk), maar kort daarna werd hij gekozen tot algemeen overste van zijn congregatie, met zetel te Parijs (1962-68). Lefèbvre heeft de liturgiehervormingen, de godsdienstvrijheid en de oecumenische ontwikkelingen van het Tweede Vaticaans Concilie niet willen aanvaarden.
Hij kwam in verzet en stichtte in 1970 te Ecône de Fraternité sacerdotale de Saint Pie x, met een eigen priesterseminarie. Hij sloot zich aan bij de → Credo-beweging. Paus Paulus vi verbood hem priesters te wijden, wat Lefèbvre toch deed (1976). Hierop volgde suspensie. De aanhang van Lefèbvre groeide desondanks. In aug. 1977 zegde het Vaticaan alle contacten met hem op.
De nieuwe paus Johannes Paulus n herstelde deze in dec. 1978. Tegen uitdrukkelijk pauselijk verbod bleef Lefèbvre echter priesters wijden. Bij alle Romeinse afkeuring van zijn standpunt is het woord ‘schisma’ echter nooit gevallen. De broederschap heeft inmiddels vijf seminaries, resp. in Frankrijk, Zwitserland, de BRD, Argentinië en de VS.
