Frans schrijver en filosoof, *12.12.1905 Zablotov (Oost-Galicië, thans USSR), ✝ 5.2.1984 Parijs. Sperber groeide op in een traditioneel joodse omgeving.
In 1916 vluchtte het gezin Sperber naar Wenen, waar Manès psychologie studeerde bij Alfred Adler. Van 1927—33 verbleef hij in Berlijn. Toen de nazi’s aan de macht kwamen week hij eerst naar Joegoslavië en later naar Parijs uit. Daar werd hij na de Tweede Wereldoorlog directeur van de litteraire afdeling van uitgeverij Calmann-Lévy (tot 1980). Sperber, wiens werk getuigt van zijn marxistische overtuiging, schreef zijn romans in het Duits, zijn essays echter meestal in het Frans. In 1937 brak hij met de Communistische Partij uit afkeer van de stalinistische zuiveringscampagnes. In 1949 verscheen de roman Der verbrannte Dornbusch, het eerste deel van zijn autobiografisch getinte trilogie die in 1961 onder de titel Wie eine Träne im Ozean uitkwam. De andere delen zijn Tiefer als der Abgrund (1950) en Die verlorene Bucht (1953). In dit breed opgezette werk (dat in 1970 door de Duitse televisie werd uitgezonden) beschrijft hij de strijd van het individu tegen het fascisme en de stalinistische repressie. In 1974 en 1975 verschenen zijn memoires, getiteld Die Wasserträger Gottes en Die vergebliche Warnung. In 1977 verscheen het derde en laatste deel: Bis man mir Scherben auf die Augen legt. All das Vergangene... Zijn reeds in 1934 begonnen boek Individuum und Gemeinschaft werd in 1978 gepubliceerd. Het werk van Sperber werd verscheidene malen bekroond, o.a. met de grote Oostenrijkse litteratuurprijs (1977) en de Vredesprijs van de Duitse boekhandel (1983). Werken: Alfred Adler, der Mens und seine Lehre (1926), Zur Analyse der Tyrannis (1939), Die Achillesferse (1957), Alfred Adler oder Das Elend der Psychologie (1970), Leben in dieser Zeit (1972), Churban oder Die unfassbare Gewissheit (1978), Essays zur täglichen Weltgeschichte (1981).
