Russisch wiskundige en econoom, *15.1.1912 Sint-Petersburg. Kantorovitsj was hoogleraar te Leningrad en werd in 1961 directeur van het wetenschappelijk instituut in Novosibirsk, dat zich voornamelijk met de problemen van de geautomatiseerde besturing van de economie bezighoudt.
Reeds in een vroeg stadium had hij de mogelijkheden onderzocht van een lineaire programmering ter verbetering van de economische planning en om een maximale aanwending van de produktiecapaciteit van machines te bereiken. Hij publiceerde hierover al in 1939, onafhankelijk van het werk van Koopmans, maar dit werd niet in West-Europa of de VS bekend. Thans geldt hij als een van de hoofdvertegenwoordigers van de mathematische school in de Russische planeconomie. Kantorovitsj werd onderscheiden met de Leninprijs en hij is sinds 1974 lid van de Academie van Wetenschappen van de USSR. In 1975 werd hem, samen met Koopmans, speciaal in verband met de ontwikkeling van de lineaire programmering, de Nobelprijs voor economie toegekend. Werken: Mathematical methods of production planning and organisation (in: V.S.Nemchinov, red., The use of mathematics in economics, 1964, oorspronkelijk artikel 1939), (met V.A.Zalgaller) The calculation of economie methods of cutting-up industrial materials (1951), The best use of economie resources (Eng. vert. 1965), Essays in optimalplanning (1977).
Lm. E.Zaleski, Planning reforms in the Soviet Union, 1962—66 (1967); J.P.Hardt (red.), Mathematics and computers in Soviet economie planning (1967); M.Ellman, Socialistische planning in theorie en praktijk (1978).
