Amerikaans psycholoog, *8.5.1919 New York. Festinger was leerling van Kurt Lewin aan de universiteit van Iowa.
In 1951 werd hij hoogleraar aan de universiteit van Minnesota, in 1955 aan Stanford University in 1968 verbond hij zich aan de New School for Social Research te New York. In 1957 ontwikkelde Festinger de cognitieve-dissonantietheorie. Hierin stelt hij dat elke beslissing tot dissonantie (onbehagen) leidt, doordat men steeds moet kiezen tussen verschillende zaken die alle een zekere aantrekkelijkheid hebben. Dit onbehagen tracht men te verdringen, want men wil met zichzelf tot consonantie (overeenstemming) komen. Dissonantie kan voortkomen uit een gedwongen adhesie met iets (b.v. door de publiciteit), uit een ontgoochelde verwachting, of uit nieuwe informatie. Men reduceert de dissonantie b.v. door geen kennis te willen nemen van andere dissonerende informatie, door te zoeken naar consonerende informatie, die bevestigt wat men dacht; door een andere mening over te nemen.
Festingers theorie werd door velen praktisch uitgewerkt, vooral ten behoeve van de reclamewereld. Werken: When prophecy fails (1956), A theory of cognitive dissonance (1957), Conflict, decision and dissonance (1964).
