Zwitsers psycholoog, *9.8.1896 Neuchâtel, ✝ 16.9.1980 Genève. Piaget bezette van 1952-63 de leerstoel psychologie aan de Sorbonne te Parijs.
Hij is vooral bekend door zijn studies over de ontwikkeling van gedachte en taal bij het kind. Juist op dit gebied ondervond hij aanvankelijk veel tegenstand; in de loop der tijd vond zijn grote betekenis echter algemeen erkenning (hij kreeg o.a. 30 eredoctoraten). Later bewoog Piaget zich op filosofisch vlak en ontwikkelde hij een ‘genetische psychologie’ (over de structuur en ontwikkeling van de verrichtingen van het intellect). Werken: filosofisch: Traité de logique (1949), Introduction à l’épistémologie générale (3 dln. 1950), Essay sur les transformations des opérations de logique (1952), Sagesse et illusion delà philosophie (1965; omstreden), Logique et connaissance scientifique (1967); Structuralism (1972), L’épistémologie génétique (1972).
