Ned. filosoof, *20.7.1915 Zwolle. Hollak studeerde te Amsterdam, Gent en Leuven.
Hij werd hoogleraar geschiedenis van de moderne filosofie te Nijmegen en kreeg een leeropdracht aan de Universiteit van Amsterdam. Zijn persoonlijke filosofische theorieën zijn beïnvloed door de hegeliaanse denktrant. Hollak beschouwt zijn filosofie als een metafysica, een leer van de kennis der dingen die in de wereld van de mens bestaan. Hij ziet deze metafysica als het resultaat van een dialectisch proces (een beweging die in het menselijk denken wordt veroorzaakt door de spanning tussen een stelling en haar als antwoord ontstane tegenstelling). Dit proces en deze denktrant hebben Hollak in staat gesteld een overzicht te krijgen van het onderscheid tussen verschillende denkniveaus en van hun onderlinge relaties. Werken: De structuur van Hegels wijsbegeerte (diss. 1962), Van causa sui tot automatie (1966), Kritiese theorie en rechtsfilosofie (in: Rechtsfilosofie en Rechtstheorie, nr. 1 en 2, 1973).
