Frans politicus, *29.11.1932 Parijs. Chirac studeerde politieke wetenschappen, bezocht de universiteit van Harvard en de Ecole Nationale d’Administration.
Tussen 1959—67 vervulde hij verschillende politiek-ambtelijke functies, o.a. in de persoonlijke staf van G.Pompidou. In 1967 en 1968 werd hij als gaullist tot parlementslid voor Corrèze gekozen. Later werd hij staatssecretaris voor Werkgelegenheid en (na de meicrisis van 1968) voor Economie en Financiën. Onder M.Couve de Murville en J.→ Chaban-Delmas behield hij deze post, totdat de laatste hem begin 1971 tot minister van Samenwerking met het Parlement benoemde. Als minister van Landbouw onder P.Messmer (juli 1972-febr. 1974) voerde Chirac een harde politiek ten gunste van de boeren. In mrt. 1974 werd hij minister van Binnenlandse Zaken.
Chirac steunde V.Giscard d’Estaing als presidentskandidaat tegen de gaullist Chaban-Delmas, en Giscard benoemde Chirac in mei 1974 tot premier. Bij verrassing wist hij zich in dec. 1974 tot algemeen secretaris van de Union des Démocrates pour la ve République (UDR) te laten kiezen. Met Giscard kwam het tot spanningen over de tactiek tegenover het sterk opkomende blok van linkse partijen. Op 25.8.1976 trad Chirac af als premier. Om een basis te scheppen voor het presidentschap hervormde hij de UDR en gaf deze groepering de naam Rassemblement pour la République (RPR) met het image van een brede centrumpartij (dec. 1976). De eerste krachtmeting waren de gemeenteraadsverkiezingen van mrt. 1977.
Chirac wierp zich op als kandidaat voor de burgemeesterszetel van Parijs die voor het eerst sinds 1871 weer bezet zou worden - en versloeg de regeringskandidaat. Daarmee was de breuk in de regeringscoalitie, die al 19 jaar aan de macht was, een feit. Begin 1981 stelde Chirac zich kandidaat voor het presidentschap, maar verloor.
