[Eng.], het zoeken naar (vroege) gezondheidseffecten, die kunnen ontstaan als gevolg van de blootstelling aan chemische stoffen. Tot de gezondheidseffecten worden ook effecten bij het nageslacht van het blootgestelde individu gerekend.
In de bedrijfshygiëne neemt de screening van gezondheidseffecten een belangrijke plaats in naast de → environmental monitoring en de ^biologische monitoring. Een dergelijke screening geeft in de eerste plaats een reactie aan van een individu op de blootstelling. Van belang is vooral de relatie tussen de blootstelling en de kans op gezondheidseffecten. Bij een verhoogde blootstelling is de kans op een effect groter; neemt de blootstelling af, dan zal er een moment komen dat een effect niet meer merkbaar is. Men noemt dit het no-effect level van de blootstelling. Voor een aantal effecten kan gelden dat zij niet alleen een gevolg zijn van onvrijwillige blootstelling; ook zaken zoals het roken kunnen mede oorzaak zijn.
Ook hoeft niet elk effect nadelig voor de gezondheid te zijn; is dat wel het geval, dan spreekt men van ‘adverse’ effecten. Voor het vaststellen van blootstellingsniveaus op de werkplek, die de gezondheid van de werknemer en zijn nageslacht niet benadelen, zijn de oorzaak, de aard en de frequentie van het optreden van een gezondheidseffect en de intensiteit ervan van belang. Bij effecten die pas na lange tijd optreden (b.v. kanker) zal het echter vaak zeer moeilijk zijn de oorzaak vast te stellen. Vandaar dat veilig geachte blootstellingsniveaus (zoals MAC-waarden) niet altijd de bescherming bieden die zij geacht worden te geven.
