Oostenrijks dichter en romanschrijver, *4.11.1885 Wenen, ✝ 29.11.1973 Klosterneuburg (bij Wenen). Braun studeerde germanistiek en kunstgeschiedenis te Wenen en was van 1928-37 bevriend met H.von Hofmannsthal.
Hij doceerde Duitse litteratuur in Palermo en Padua. Van 1939-51 verbleef hij als emigrant in Engeland; hij werd hoogleraar te Wenen (1951-63). Als auteur werd Braun sterk beïnvloed door de klassieke oudheid, het christendom en het humanisme. Hij geldt als de laatste vertegenwoordiger van het Weense impressionisme en de neoromantiek. In zijn roman Agnes Altkirchner (1927; in 1957 uitgegeven onder de titel Herbst des Reiches) geeft hij een beeld van de ondergang van de Donaumonarchie tijdens en vlak na de Eerste Wereldoorlog. Werken: Gedichte (1909), Novellen und Legenden (1910), Der Schatten des Todes (1910), Das neue Leben (1913), Tantalos (1917), Das Haar der Berenike( 1919), Die Tatendes Herakles (1921), Der unsichtbare Gast (1924), Das innere Leben (1924), Laterna magica (1932), Ein indisches Märchenspiel (1935), Kaiser Karl V (1936), Der Stachel in der Seele (1948), Das Licht der Welt (1949; autobiografie), Briefe in das Jenseits (1952), Viola d'amore (1953), Ausgewählte Dramen (2 dln. 1955 — 60), Die Eisblume (1955), Der Liebeshimmel(1959), Imaginäre Gespräche (I960), Zeitgefährten (1963), Das Nelkenbeet (1965), Anrufe des Geistes (1965), Gastgeschenke (1973).
LITT. I.Emich, F.Braun zum 80. Geburtstag (1965); K.P.Dencker, Literarischer Jugendstil im Drama (1971); G.Mühlberger, F.Braun (1972).
