Duits psychoanalyticus, *23.3.1900 Frankfort aan de Main, 1T8.3.1980 Muralto (Zwitserland). Fromm werd in 1962 hoogleraar te New York en trok zich in 1969 terug in het Zuidzwitserse Muralto.
Met o.a. Horkheimer, Marcuse, Adomo was hij een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de → Frankfortse School. In de jaren zestig en zeventig behoorde Fromm tot de auteurs die grote invloed hadden op de jongere generatie. In zijn denken stond de vereenzaming van de mens centraal. Als psychoanalyticus hanteerde hij een meer sociologische benadering van het mensbegrip dan de orthodoxe ‘biologische’ freudianen. Hij meende dat de kern van de menselijke persoonlijkheid moet worden gezocht in de dialectische verhouding van de mens tot de wereld.
Hij bleef geloven in de totstandkoming van een werkelijke humanistische samenleving, die niet bewerkstelligd wordt door een gewelddadige revolutie, maar door een algehele mentaliteitsverandering (The revolution of hope, 1968). Werken: The anatomy of human destructiveness (1973), To have or to be? (1976; Ned. vert. Een kwestie van hebben of zijn, 1977), The well being of man and society (1978). Uitgave: Gesamtausgabe, door R.Funk (10 dln., 1980-81).
