v. (-en), elektromagnetische straling met een continu spectrum.
© Het spectrum van continuümstraling vertoont een regelmatig verloop, dit in tegenstelling tot het spectrum van lijnstraling, dat bestaat uit een (soms groot) aantal losse pieken. In de astronomie is dit onderscheid van belang omdat het aanwijzingen geeft over de aard van de stralingsbron. Continuümstraling wordt onderscheiden in thermische en niet-thermische straling.
Thermische straling voldoet aan de stralingswet van Planck en heeft een vrijwel vlak spectrum (in het radiogebied). De voornaamste bronnen van thermische straling zijn elektronen in H✝ -gebieden, verder de zon en de planeten, terwijl ook de 3 K-achtergrondstraling thermisch is. De niet-thermische straling, waarvan de intensiteit vrij snel afneemt met toenemende frequentie, is meestal in geringe mate gepolariseerd. Het is vrijwel altijd → synchrotronstraling. Deze straling is vaak afkomstig van discrete radiobronnen, waarvan de belangrijkste zijn: kernen van melkwegstelsels, pulsars, quasars, radiostelsels en supernovaresten. conventionele wapens, samenvattende benaming voor wapens die niet berusten op kernreacties. De discussie over vredes- en veiligheidsvraagstukken staat in het Westen al geruime tijd in het teken van de wijd verbreide verontrusting over de kernwapens. Deze verontrusting wordt voornamelijk veroorzaakt door de onvoorstelbaar grote vernietigingskracht en de sterk toegenomen precisie van deze wapens. Dit heeft ertoe geleid dat het publiek de laatste jaren betrekkelijk weinig aandacht heeft geschonken aan de conventionele bewapening. Daardoor is het velen ontgaan dat op dit gebied spectaculaire ontwikkelingen gaande zijn. Bij deze ontwikkelingen spelen de moderne wapentechnologieën een belangrijke rol, vandaar dat in dit verband vaak het begrip emerging technologies (ET) wordt gebruikt. Dit begrip heeft overigens niet alleen betrekking op nieuwe ontwikkelingen op het gebied van de conventionele bewapening, maar ook op daarmee samenhangende veranderingen in de wijze van inzet van de strijdkrachten. Binnen de Noordatlantische Verdragsorganisatie (NAVO) wordt het voor mogelijk gehouden, dat toepassing van emerging technologies op korte, middellange of lange termijn vooral zal leiden tot verbetering van: de luchtverdediging; de snelheid, omvang, betrouwbaarheid en veiligheid van dè bevelvoering en de verbindingen; de verdediging tegen de eerste echelons aanvalstroepen van het Warschaupakt; het vermogen om ook meer achterwaarts opgestelde reserve-eenheden van het Warschaupakt te kunnen aanvallen.
Het begrip emerging technologies omvat een lange reeks ontwikkelingen op verscheidene terreinen van de wapentechnologie. Het betreft hier in de eerste plaats lasertechnieken, die al op ruime schaal worden toegepast voor het onderhouden van verbindingen. Daarnaast wordt gewerkt aan de ontwikkeling van andere ‘high energy Systems’, die vooral van belang zijn voor wapens tegen harde doelen in het kader van de luchtverdediging. Een tweede terrein is dat van de micro-elektronika in het algemeen en de ‘Silicon microchip’ in het bijzonder. De ontwikkelingen op dit terrein zijn van invloed op militaire activiteiten van zeer uiteenlopende aard: de bewaking van het gevechtsveld, de verwerking van signalen en beelden, zelfgeleide munitie, kleine en mede daardoor lichte navigatiesystemen enz. Tenslotte wordt beoogd door combinatie en integratie van verschillende moderne technieken systemen te produceren, die commandanten van operationele eenheden bij zich snel ontwikkelende gevechtssituaties steeds een overzicht geven van alle relevante informatie.
