maan van Pluto, in 1978 ontdekt door de Amerikaanse sterrenkundige J.Christie. Charon werd voor het eerst gezien als een uitstulping van het fotografische beeld van Pluto bij een serie opnamen die bedoeld waren om de baan van Pluto nauwkeuriger te bepalen.
Met behulp van speckle-interferometrie heeft men kunnen bepalen dat de straal van de baan van Charon ca. 19000 km bedraagt, zijn diameter ca. 2000 km. De diameter van Pluto is ca. 4000 km. De massa's van Pluto en Charon zijn resp. 1/500 en 1/4000 van die van de aarde. Dit houdt in dat de relatieve dichtheid van Pluto en Charon vergelijkbaar is met die van de andere buitenplaneten. Gezien het kleine verschil in straal tussen Pluto en Charon is het systeem te beschouwen als een dubbelplaneet. Het is opmerkelijk dat de massa van Pluto veel kleiner is dan aangenomen werd bij de berekeningen die leidden tot de ontdekking van de planeet in 1930. Op grond van de discrepantie van deze berekeningen speculeert men op het bestaan van een nieuwe buitenplaneet, die dan op een afstand van ca. 80 AE van de zon zou moeten staan.
