Ned. beweging die zich ten doel stelt vrouwen op te vangen die door hun partner zijn bedreigd of mishandeld. Blijf van m’n Lijf is voortgekomen uit een onderdeel van de Ned. vrouwenbeweging.
In okt. 1974 werd in een kraakpand te Amsterdam het eerste ‘Blijf van m’n Lijf-huis geopend; in 1981 zijn er inmiddels 16 in gebruik. Zodra er in een bepaalde provincie een dergelijk huis werd geopend, nam het aantal vrouwen dat daar zijn toevlucht zocht sterk toe. Werden er in 1974 nog maar ca. 65 vrouwen opgevangen, in 1978 was dit cijfer gegroeid tot ca. 475. De meeste van deze vrouwen zijn tussen de 21—35 jaar. Ongeveer de helft van de hulpzoekenden verblijft minder dan twee weken in een ‘Blijf van m’n Lijf-huis, en ca. een kwart keert terug naar vriend of echtgenoot.Ter bescherming van de vrouwen die hun toevlucht in een ‘Blijf van m’n Lijf’-huis hebben gezocht, worden de adressen van deze huizen geheim gehouden, is bezoek hier niet toegestaan en wordt er geen informatie verstrekt over de vrouwen die er verblijven. Van de vrouwen die in een ‘Blijf van m’n Lijfhuis wonen wordt verwacht, dat zij gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor de gang van zaken in het huis en voor de opvang van hun kinderen.
De ‘Blijf van m'n Lijf-huizen worden beheerd door plaatselijke stichtingen, de onderlinge contacten zijn voornamelijk informeel. Onder druk van potentiële subsidieverleners, alsook om beginnende groepen door de moeilijke aanvangsperiode heen te helpen, is op beheerstechnisch en financieel gebied een zekere mate van gestructureerde samenwerking tot stand gekomen in de landelijke poengroep. Sinds 1.1.1980 is er een financieringsregeling met het Ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk van kracht. Afkeer van een te zware organisatie waar de plaatselijke groepen geen greep meer op hebben, alsmede ideologische verschillen van opvatting tussen de diverse groepen beperken echter de speelruimte van de ‘Blijf van m’n Lijf’-groep.
