(biologisch filter), filter waarin m.n. stankverwekkende verbindingen worden afgebroken door micro-organismen. In principe bestaat een biofilter uit een korrelig of vezelig dragermateriaal, waarop zich micro-organismen bevinden.
Als een vochtige gasstroom door dit dragermateriaal geleid wordt, zullen moleculen van verontreinigingen in het gas zich hechten aan het dragermateriaal, waardoor de micro-organismen de gelegenheid krijgen de verontreinigingen af te breken tot reukloze stoffen. Hoewel verschillende dragermaterialen mogelijk zijn, o.a. compost, humus, dennetakjes, veengrond, wordt er tot op heden vooral compost gebruikt (→ compostfilter).Met een biofilter kunnen veel verschillende stoffen (gelijktijdig) worden afgebroken. Het filter werkt echter het best als er een gasstroom van betrekkelijk constante samenstelling wordt aangeboden, omdat dan de micro-organismen die de in deze gasstroom specifiek aanwezige verontreiniging afbreken, zich sterk zullen vermenigvuldigen. Om dezelfde reden werkt het biofilter pas goed na een zekere aanlooptijd.
Een belangrijk voordeel van biofilters is dat zij de verontreiniging werkelijk afbreken en niet alleen vastleggen, zoals actieve kool e.d., waarmee het probleem alleen verplaatst wordt. Bovendien zijn biofilters goedkoop. Een nadeel is evenwel dat zij vrij veel ruimte in beslag nemen. Biofilters kunnen ook gebruikt worden om bepaalde organische stoffen af te breken, zoals vinylchloride en verfoplosmiddelen. Als deze stoffen in te geringe hoeveelheden worden aangeboden om terugwinning betaalbaar te maken, biedt een biofilter een goedkope mogelijkheid om de emissie te beperken.
