Onderstel van een kanon waarop bij begrafenissen de kist met het stoffelijk overschot van vorstelijke personen, staatslieden of hoge militairen wordt vervoerd. Soms rust de kist ook op de loop van het kanon zelf.
De affuit, die vaak is verbonden met een caissonwagen (munitiewagen), wordt meestal getrokken door paarden, of door een militair motorvoertuig. Het gebruik valt als een bijzonder eerbetoon te beschouwen en is oorspronkelijk te velde ontstaan, wanneer er geen ander vervoermiddel voorhanden was om gesneuvelde militairen te begraven. In de 19e eeuw werd het in Engeland gebruik om leden van het koningshuis en zeer belangrijke politieke of militaire leiders met een affuit te begraven. Bij een Britse staatsbegrafenis, die in principe is voorbehouden aan een regerend vorst, wordt de affuit door matrozen getrokken. Bij de andere begrafenissen van leden van het Britse koningshuis trekken paarden de affuit. Overigens kregen in de 20e eeuw ook Winston Churchill en lord Mountbatten een staatsbegrafenis. In Nederland werd in de jaren ’30 van de 20e eeuw aan Ridders Militaire Willemsorde het recht verleend om met een affuit te worden vervoerd naar hun laatste rustplaats.De eerste keer dat bij een koninklijke begrafenis in Delft een affuit werd gebruikt, was in 1896. Tijdens het regentschap van koningin Emma vond toen de herbegrafenis plaats van prins Willem George Frederik, zoon van stadhouder Willem V. Van het station Delft tot de Nieuwe Kerk werd de lijkkist vervoerd op een affuit van de Veldartillerie.
Het lichaam van prins Bernhard werd op 11 december 2004 met een affuit overgebracht van paleis Noordeinde naar de Nieuwe Kerk in Delft. Hiervoor werd een kanon (7 Veld) met caissonwagen van de Rijdende Artillerie (Gele Rijders) van vóór 1940 gebruikt. De affuit werd getrokken door zes paarden en begeleid door officieren van de Rijdende Artillerie.
