1. i, n. woord, uitdrukking, plur. = woorden, taal, rede, verbum ipsum voluptatis, het woord „lust”, Cic., verba facere, het woord voeren, spreken, een voordracht houden, absol., Cic., apud regem, Nep., pro alqo, Cic., de alqo, de alqa re, Cic., verba fiunt mortuo, van vruchteloze woorden, Ter.; verbo = met een enkel woord, Cic., doch ook = mondeling, Planc. in Cic. ep.; uno verbo, in één woord, Cic.; ad verbum, woordelijk, nauwkeurig, Cic., zo exprimere v. e verbo, Cic., of de verbo,Ter., reddere v. pro verbo, Cic., of v. verbo, Hor., verbi causā of gratiā, bij voorbeeld, Cic., meis, tuis alcs verbis, in mijn enz. naam, voor mij enz., b.v. si uxori tuae meis verbis eris gratulatus, Cic.; quid verbis opus est? Ter., quid multa verba (sc. faciam)? Ter.; bona verba, quaeso | ho ho watl bedaard wat! Ter.
2. i, n. praegn., het enkele (holle) woord, de schijn, verbo, in naam (tegenover re ipsā), Cic., existimatio, decus, infamia verba sunt atque ineptiae, Cic., alci verba dare, iets op de mouw spelden, misleiden, Cic. | collectief = woord, gezegde, uitspraak, quod verbum audio? Ter.; spreuk, spreekwoord, nam vetus verbum hoc quidem est, Ter. | verbum, werkwoord, ut sententiae verbis finiantur, Cic.
