ōris, m.
1. eig., vrees, bevreesdheid, bezorgdheid, alcs of alcs rei, voor, Caes., zo ab alqo, Liv., timor de illo meus, Cic., timor externus, voor een buitenlandse vijand, Liv., prae timore, uit (van) vrees, Ter., propter timorem, Caes., timoris causā, Caes., timorem alci inicere of incutere, Cic., in magno timore esse, = in grote vrees verkeren, Cic., doch ook = grote vrees veroorzaken (van een omstandigheid), Cic., omitte timorem, wees niet bevreesd, Cic., timor est, ne etc., Liv., timorem facere, ne etc., Liv., subest timor m. acc. c. inf., Cic., in timore sum m. acc. c. inf., Liv.; ook plur., b.v. alci timores opponere, Cic. | vreesachtigheid, schuchterheid, bedeesdheid. | (godsdienstige) schroom, eerbied, deorum, bijgeloof, Hor.
2. (poët.) meton., hetgeen vrees inboezemt, de schrik (van personen), Aventinae silvae, Ov., magnus uterque timor latronibus, Hor.
