1. e, adi., hoog, verheven, zich verheffende, omhoogstekend, columna, Ov.; van personen, sublimis abiit, verhief zich in de lucht, Liv., zo alqm sublimem rapere of arripere, Verg., Liv., alqm sublimem ferre, iemd op de schouders nemen (en zo wegdragen), Ter. | overdr., hoog, verheven, hoogstrevend, hooghartig, mens, Ov., sublimia cures, Hor.; van de rede enz. = verheven, b.v. oratio, Quint.
2. e, subst., sublime, is, n. de hoogte, lucht, iactari in sublime, Suet.
3. e, adv., sublime, hoog, in de hoogte, in de lucht, ferri, Cic., putescere (tgo. humi), Cic.
Bijvormen: sublīmus, b.v. sublima nebula, Sall.; sublīmĕn = sublime, adv. = in de hoogte, Pl. e. a. (doch de lezing is overal twijfelachtig).
