ĭvi en ĭi, ītum (4);
1. in ’t alg., weten, c. ace., istarum rerum nihil, Cic., quod sciam, voor zover ik weet, Cic., pass., an vero nihil certum sciri possit, Cic., id de Marcello sciri potest, kan van M. vernomen worden, Cic.; c. inf. of m. acc. c. inf., Cic., quas scitis exstare, Cic., scires (men kon merken) a Pallade doctam, Ov.; m. afh. vraag, quo quaeque res inclinet, Cic., haud scio an, zie an, 1; m. de c. abl., de Sulla, Cic.; absol., ut scitis, Cic., statim fac, ut sciam, Cic., nihil faccilius scitu est, Liv., scito huic opus est, Ter.
2. in ’t bijz., weten = verstaan, geleerd hebben, kennen, c. acc., litteras, Cic., pass., ars earum rerum est, quae sciuntur, Cic.; c. inf., Cic.; m. de c. abl., de legibus instituendis, de bello, de pace, Cic.; absol., scire Graece, Latine, Cic., scire fidibus, ervaren zijn in het snarenspel, Ter. Archaïstisch: imperf. scibam, -bas etc., Com., Lucr., fut. scibo, -bis etc., Com., scin’ voor scisne, Com., gesyncopeerd perf. scisti, Ov., regelm. inf in. scisse, Cic.
