adv.
1. denk eens aan! (om de opmerkzaamheid op iets zeldzaams of wonderbaars te vestigen).
2. dat spreekt, natuurlijk, ongetwijfeld, m. acc. c. inf., b.v. scilicet non ceram illam tantam vim in se habere, Sall., of eenvoudig als partikel, b.v. cur igitur eos manumisit? Metuebat scilicet, ne indicarent, Cic. | vand. in ’t bijz., natuurlijk, dat spreekt enz., met volgende adversatieve zin, b.v. nihil scilicet novi, ea tamen, quae etc., Cic.; natuurlijk, dat spreekt (ironisch en sarcastisch, als de spreker het tegendeel meent); nu eenmaal, helaas, b.v. at vero nos, docti scilicet a Graecia, haec a pueritia legimus, Cic.
