1. i, m. god van de landbouw (a satu of satione frugum), gemaal der aardgodin (Ops), later met de Griekse Kronos vereenzelvigd, vand. vader van Juppiter, Pluto, Neptunus, Juno, Ceres enz., onder wiens regering de gouden eeuw was, Satumi stella, de planeet Saturnus, Cic., ook alleen Saturnus, Hor.
2. i, m. overdr., de zonnegod der Phoeniciërs en hun stamverwanten, Baal, Moloch.
Daarv. Sāturnālis e, tot Saturnus behorende, Saturnaal; plur subst., Sāturnālĭa ĭōrum, ibus, n. het Saturnusfeest, de Saturnaliën (17 December en volgende dagen gevierd ter herinnering aan de gelukkige regering van Saturnus in Latium). | Sāturnĭus, tot Saturnus behorende, Saturnisch, numerus, de oude Italiaanse versmaat of dichtkunst, Hor.; subst., Sāturnĭus, ĭi, m. als bijnaam van Juppiter en Pluto, Sāturnĭa, ae, f. als bijnaam van Juno, ook = oude stad van Saturnus op de Capitolijnse berg.
