(confiscatie), in Ned. bijkomende straf, alleen geoorloofd ten aanzien van bepaalde goederen, dus niet van een geheel of evenredig deel van het vermogen (G.W. art. 167). De goederen moeten door misdrijf zijn verkregen of het misdrijf moet ermee zijn gepleegd.
Inbreuk op dit grondwettelijk beginsel maakt het Tribunaalbesluit, dat als vatbaar voor verbeurdverklaring noemt: het gehele vermogen, met uitzondering van enkele goederen, welke veroordeelde niet kan missen (in 1947 verzacht tot maximaal ¾ van het vermogen) .
