(1524-1585), Frans dichter, na humanist, scholing baanbreker van renaissancistische dichtrichting, geschoold (via Horatius) aan de Gr. lyriek; nam de antieke vormtraditie door invoering van ode, ecloge, elegie, satire, enz. weer op en ontwikkelde het sonnet in de liefdespoëzie verder, waarmee een theoretische eis der „Pléiade" verwezenlijkt was. R.’s epische poging (La Franciade) mislukte, daarentegen werd hij de grote wegwijzer der Fr. lyriek der nieuwere tijden.
Door Malherbe en Boileau verguisd, is hij eerst door Sainte Beuve in volle eer hersteld. Hoofdwerken: Les Odes, Les Amours, Les Hymnes, Les Elégies, enz.
