(1606-1681), zeer veelzijdig Duits geleerde. Beoefende godgeleerdheid, filologie, wijsbegeerte, geneeskunde, geschiedenis, rechtsgeschiedenis en staathuishoudkunde.
Was lijfarts en politiek raadgever van verscheidene vorsten. Consalvi, Ercole, markies (1757-1824), Ital. kardinaal, nooit tot priester gewijd, sloot 1801 met de eerste consul Bonaparte het Concordaat, bepleitte op het Wener Congres (1814-T5) het behoud van de Kerkelijke Staat.
