1. bn., bw. (kennende de taal; inz. betrekking hebbende op, behorende tot, overeenkomstig de taalkunde): een taalkundig woordenboek; taalkundige ontleding, tegenst. van redekundige, d.i. in zinsdelen; Taal- en Letterkundig Congres; een taalkundige kwestie; een taalkundig toegelichte uitgave;
2. taalkundige, m. en v. taalkundigen (beoefenaar, kenner van de taalkunde, de taalwetenschap); Bilderdijk was ook taalkundig.
