rotte, h. (2), i. (1) gerot (1 tot bederf of ontbinding overgaan; in toestand van bederf of ontbinding verkeren; rot worden, zijn; 2 roten):
1. vroege boomvruchten gaan spoedig rotten; biol. rotten heeft inz. betrekking op eiwitten, gisten op koolhydraten;
2. vlas rotten of roten.
