rechtuit

betekenis & definitie

bw. (in een rechte richting; fig. ronduit): loop of ga maar zonder rechts of links af te wijken; hij spreekt altijd rechtuit; met w.w. vormt rechtuit scheidbare samenst.: rechtuit gaan, enz.; de leden der onbep. wijze en der volt. deelw. worden aaneengeschreven, b.v. rechtuitkijken, rechtuitgekeken enz.