Fr. objectif,
1. bn., bw.; objectiever, objectiefst (het tegengestelde v. subjectief; wat buiten iem. omgaat of bestaat; onbevooroordeeld, onbevangen); objectieve poëzie, epische (verg. lyrische); een zaak objectief beschouwen, op zich zelf, niet naar eigen inzicht;
2. o. objectieven (de naar het voorwerp gerichte lens in verrekijkers, cameras, enz.), (j = j).
