inburgeren

betekenis & definitie

burgerde in, h. ingeburgerd (eig. onder de burgers, de burgerij opnemen; gewoonlijk fig. in de lijdende vorm: in zwang brengen, inheems maken); hij heeft het Griekse drama ingeburgerd in onze letterkunde; hij is geheel ingeburgerd, geheel thuis; clown is (of: heeft zich) bij ons ingeburgerd; refl. z. z. assimileren aan zijn omgeving, zodat men er voor zijn eigen gevoel en dat van anderen geen vreemdeling meer is, germ., beter: burgerrecht geven, krijgen.