I. bn. (1 rampzalig; 2 met ellende gepaard; ellende veroorzakend; beroerd; 3 verwenst; 4 erbarmelijk, veel te kort schietend):
1. zij voelde zich allerellendigst;
2. wat een ellendig gevoel; dat was een ellendige tijd;
3. die ellendige jongens; die ellendige weg;
4. dat werk was ellendig.
II. bw. (1 op rampzalige wijze; 2 op gebrekkige wijze; 3 in onuitstaanbare mate):
1. de man kwam ellendig aan zijn eind, rampzalig;
2. hij heeft ellendig gewerkt;
3. een ellendige duizend gulden; ellendig stom, onuitstaanbaar.
III. ellendige, m. en v. ellendigen (ongelukkige, rampzalige): wat al ellendigen uit die verwoeste dorpen!
