I. bn. (1 van of met een eigen aard, bijzonder, opmerkelijk; 2 passend; geheel op zijn plaats; bijzonder toepasselijk; 3 opvallend; ietwat zonderling):
1. dat is een eigenaardig geval, een eigenaardig gezicht, hij heeft een eigenaardige manier van spreken; dat zou al heel eigenaardig zijn;
2. dat is nu eerst een eigenaardig geschenk;
3. een eigenaardige opvatting van zijn plicht.
II. bw. (op bijzondere, afwijkende, kenmerkende wijze): zich eigenaardig uitdrukken.
