Om aan de verdere verveling, waaronder de snob ontzettend lijdt (alleen met theedrinken in de wintertuin komt de dag niet om) te ontkomen, heeft hij meer nodig dan de ontspanning die de roulettetafel of een cocktailparty biedt. Op een hoogst spontane maar elegante manier zaait hij graag onenigheid, tot ontsteltenis van allerlei slachtoffers die menen dat hij een sadist is. Als ook dat spel hem gaat vervelen (het zal u verbazen hoe gauw u er genoeg van krijgt), houdt hij zich bezig met zijn aparte interieur, nuttigt hij exquise maaltijden en maakt hij aanlokkelijke reizen naar buitenlandse metropolen of zelfs naar provinciestadjes, al moet men daar niet te lang blijven. Toen de Franse Revolutie uitbrak en madame de Brionne Parijs wilde ontvluchten, gaf prins de Périgord haar de welgemeende raad om naar een provinciestadje te gaan. De voorname dame antwoordde: 'Een provinciestadje!? Boerin, als het dan met alle geweld moet! Maar bourgeoise, nooit ofte nimmer!’
Een snob is altijd op doorreis, en de benodigde documenten krijgt hij zorgwekkend gemakkelijk. Maar als u hem beleefd zou vragen u in een elitaire kring als een ambassade te introduceren, doet hij geen moeite en weigert hij spontaan. Wat men deelt verliest zijn exclusiviteit. Daarom reist hij altijd alleen, en vanwege zijn scherpe, koele blik wagen alleen de meest roekeloze reizigers zich in zijn coupé. Bovendien wordt de meeste plaats ingenomen door de decoratieve Deense dog en de sierlijke Afghaanse windhond. Zo’n elegant toneeltje wilt u toch niet verstoren?!
Zijn reisnecessaire getuigt van de esprit du grand voyageur en komt van de beste leerbewerker in de Maghreb. Leer uit eigen land moet - net als bij schoenen - in alle gevallen worden vermeden. Hij hoeft ook niet erg veel bagage bij zich te hebben. Overigens ziet u er met veel bagage meestal uit als een verlopen televisiester of een chartervlucht-toerist. U moet altijd een kruier reserveren (als zoiets op Nederlandse stations nog voorkomt). Laat u op uw reizen leiden door uw intuïtie! U reist niet om te reizen, maar om gereisd te hebben! Vergeet data, namen en plaatsen met onthutsende onverschilligheid. Maar let tijdens uw verblijf in vreemde gewesten en landen altijd op de herkomst en echtheid van wat u koopt. Vergewis u ervan dat het een exclusieve uitstraling, een sobere zorgvuldigheid of zelfs een fragiel koloniaal fluïdum tentoonspreidt. Door grove, bloedende werkhanden gemaakt, maar desondanks vakwerk en elementaire luxe. Is het soms verboden om waarde te hechten aan kwaliteit? En om met gedistingeerde arrogantie massaproductie te verwerpen? Af en toe ergens spijt van hebben kan natuurlijk ook heel voornaam en nobel overkomen. Maar alleen maar ‘af en toe’, en geldgebrek heeft daarbij natuurlijk nooit een rol gespeeld!
Hoewel de snob in het algemeen niet gezond leeft, komt hij soms onder de bekoring van het authentieke landleven (als hij niet allergisch is voor de landelijke lucht), mits hij daar rust, eenzaamheid en roomservice vindt. Oscar Wilde haatte de natuur; hij vond die ‘hard en ongevoelig’ en dacht datje er elke individualiteit door zou verliezen (The decay of lying). Een verblijf op een camping met gemeenschappelijke douches, waterfietsen en patat - hoe kort ook - zou beslist een aanslag betekenen op de bloedsomloop en het legendarische stoïcisme van de snob. Daarom heeft hij absoluut een eigen huis nodig op het land. U kunt ook kennismaken met bezitters van zulke huizen en u daar echt thuis voelen (ongegeneerd en ongeremd meteen om een eigen sleutel vragen!).
Een paar voorbeelden van plekken waar de snob zich warm zou kunnen nestelen: een pittoreske mansarde met een speciale, maar discrete charme, een herenhuis met een eetkamer die behangen is met jachttrofeeën (tot het perceel behoort natuurlijk een mooie kruidentuin met oud geboomte en een knerpend grindpad), een luxueuze villa aan de kust waar een rustige, voorname sfeer heerst, een elegant boerderijtje met strodak aan een melancholieke rivier of op een eiland, een schilderachtige watermolen met opmerkelijk balkwerk en een toegewijde huishoudster (met uitzicht op bloeiende appelbomen of een licht verwilderde Engelse tuin): zoals u ziet, hoeft het niet aan het andere eind van de wereld te zijn. Wat verder weg hebt u bijvoorbeeld een chalet op een alpenweitje in de buurt van Lech, landelijk maar van alle comfort voorzien (u hebt er geen flauw idee wie de eigenaar is!), een datsja van een hooggeplaatst iemand op de Krim (met zeldzame objecten), een cottage in Wales, ook heel exclusief (met romantische stookplaatsen en rijk voorziene voorraadkamers) of een voormalige romantische abdij op kaap Salentina met een idyllisch panorama en een graanschuur uit de dertiende eeuw. Zeg nu niet dat er zo weinig keus is!
Als u geen eigenaars van zulke ruimtes kent of überhaupt geen pied-a-terre hebt, zou u het seizoen kunnen doorbrengen in een grand hotel. Maar dat begrip heeft in Nederland en België helaas aan belang en kwaliteit ingeboet. Wat u absoluut moet vermijden zijn etablissementen met een discotheek, minigolf, ballonvluchten, een Laura-Ashley-sfeer, een kinderspeelplaats, faciliteiten voor conferenties en trouwpartijen, aanbiedingen voor een geheel verzorgde vakantie, joggingpa- den, een fitnesscentrum, verhuur van mountainbikes, kinderoppas, themaweken, zoals surfen, golf, kanoën, vissen, carting of kleiduiven schieten en met een directe verbinding naar Disneyland enzovoort.
Een snob geeft daarom ook de voorkeur aan het na- en het tussenseizoen, zoals de lente, de herfst, de nazomer en de nawinter, want luiheid en reislust zijn ook luxe en die deelt u nu eenmaal niet graag met anderen. Hoe krijgt hij het toch voor elkaar dat zelfs zijn banaalste activiteit waardig, smaakvol en verheven lijkt? Zijn familie bezoekt hij slechts sporadisch, hoewel hij toch over die natuurlijke neiging tot reisdiplomatie beschikt.
Omdat u geen rijbewijs hebt (u laat zich altijd rijden), neemt u meestal de trein (nooit toeristenklasse!), want als snob vliegt u alleen in geval van nood - en dan maakt u natuurlijk zo veel mogelijk gebruik van het privé-vliegtuig van uw kennis. Ook die geblaseerdheid maakt deel uit van de geheimzinnige charme van de snob. Waarschijnlijk vindt u vliegen vulgair sinds iedereen het zich kan permitteren (sinds die vervloekte toeristenklasse bestaat!).
Overigens, als u geen privé-vliegtuig hebt, mijdt u dan de jumbojet, de airbus enzovoort. Natuurlijk altijd eerste klas. En opdat men ook goed voor u zorgt, recommanderen we Delta Air Lines (8 passagiers per stewardess), Air France (10 en u wordt met uw naam begroet), Swissair (12, maar ook met ‘Goedemorgen, meneer of mevrouw...'). Ook bij Lufthansa is er één stewardess voor t2 passagiers, maar daar blijft u anoniem. Kiest u dus liever British Airways (14, maar u wordt onderdanig goedendag gezegd). Bij de klm moet u de bediening met 17 tot 21 andere reizigers delen! Maar bij British Airways krijgt u geen champagne en bij Lufthansa alleen maar sekt. Bij sas vindt men de grootste sortering aan drankjes en bovendien heeft die maatschappij de breedste stoelen (61 cm). Bij de klm is dat 48 (!) en bij Lufthansa 50. Ook hierin doet Air France het goed: 54 cm. De afstand tussen de stoelen is weer het beste bij Delta Air Lines: 152 cm. Bij alle andere maatschappijen ligt die tussen de X20 en 130 cm. De comfortabelste ligstand vindt men bij Delta Air Lines, gevolgd door Sabena, British Airways en Japan Air Lines (weliswaar geen groot verschil tussen de toeristenklasse en een betere klasse).
Er zijn intussen andere vervoermiddelen die meer cachet hebben. Zijn discrete fotoalbum bewees het al: in een authentieke trojka, gehuld in een zware pels van sabelbont - hoe schandaliger hoe perfecter - of (voor de paar ecosnobs die er schijnen te zijn] met een vermiljoenrode Schotse plaid, laat hij zich behaaglijk door het besneeuwde landschap trekken. Een luxe limousine is natuurlijk een must voor het traject Casa- blanca-Marrakesj (diverse aankopen die u daar beslist moet doen en de bijbehorende recepten vindt u onder 'culinair'), maar anders kunt u ook op uw gemak de trein nemen: in Marokko zijn namelijk nog genoeg kruiers en er hangt dus nog overal een koloniale atmosfeer; op sommige trajecten is er zelfs nog een derde klasse! Ook sommige cruises zijn nog altijd sfeervol (bijvoorbeeld in het vooijaar als de muren worden geverfd, terwijl de binnenhuisarchitect een oogje op de schilder houdt). Voor zeelucht kan de Noorse zee worden aanbevolen. Maar ook een vakantie op een eiland in de Noordzee in de herfst (of een ander tussenseizoen) heeft nog iets chics. Flaneer onder de wijde hemel op idyllische eilanden, langs verscholen baaien en romantische, verlaten boulevards. Reserveer een tweepersoonskamer met uitzicht op een architectonische bijzonderheid of op de stormachtige, melancholieke zee.
