Maastrichts jongste parochie, tot op dit ogenblik natuurlijk, is die van Maastrichts nieuwste woonwijk De Heeg. En die genoemd werd naar de bisschoppelijke bouwers Monulfus en Gondulfus van Maastrichts welhaast oudste kerk, de Sint Servaas.
Pastoor F. Wierz - in december 1976 opgedragen in De Heeg te beginnen - verbaasde zich erover dat aan deze twee heiligen - met toch zo’n bekende naam en klank in de stad - nog geen kerk was toegewijd. Hij vond hun patronaatschap over de nieuwe parochie, zo ver verwijderd van de binnenstad, ook zeer zinvol. Na eerst binnen het katholieke Maastricht te hebben gearbeid hebben de beide bisschoppen daarbuiten gemissioneerd. ’Als je realistisch bent,’ aldus pastoor Wiertz, ’is het tegenwoordig weer net zo nodig.’ Vast staat dat in de moderne woonwijken, met voor het merendeel jongere mensen, twee hooguit vijf procent van de bewoners ’s zondags regelmatig naar de kerk gaat.De Heeg telt, als de wijk gereed is, zo’n achtduizend inwoners. Aan de overzijde van de weg van Heer naar Gronsveld is het spiegelbeeld van De Heeg gepland: Vroendaal met nog eens achtduizend bewoners. De parochie van Monulfus en Gondulfus zal zich ook over deze nieuwe wijk gaan uitstrekken. Tenzij er toch een tweede parochie komt, maar dit hangt helemaal af van het kerkbezoek, de beschikbare priesters en andere factoren. De Heeg mag zich, overigens, nu reeds rangschikken onder de grootste parochies niet alleen van Maastricht maar van het hele diocees Roermond. De grootste, echter, is die van het naburige Heer waaraan dan ook nog de toekomstige wijk Eldergaard, tussen Heer en De Heeg, zal worden toegevoegd en die dan niet minder dan zestienduizend zielen telt.
Pastoor Wiertz vestigde zich, in mei 1977, met de eerste twintig bewoners in De Heeg. Officieel wordt de parochie van de H.H. Monulfus en Gondulfus een feit als, naar verwacht in september 1980, de kerk in gebruik wordt genomen. Het gebouw - naar ontwerp van het architectenbureau SwinkelsSalemans - wordt een achthoek met zitplaatsen voor ruim tweehonderd parochianen. Deze capaciteit is gebaseerd op het doorsnee kerkbezoek op zondag. Met het oog op de feestdagen, als meer kerkgangers mogen worden verwacht, is rondom een lagere omgang gepland met nog eens tweehonderd staanplaatsen.
Deze gang rond de middenruimte stoort, optisch, niet. Zodat zowel een groep als een enkeling zich in de kerk echt ’thuis’ voelt en niet verloren in een veel te grote ruimte. Zoals, volgens pastoor Wiertz, ook de versiering van een kerk met beelden en andere kunstwerken voor de bezoeker toegankelijk moet zijn. Hetgeen hij zeker verwacht van de kruiswegstaties voor de kerk van De Heeg die een der parochianen, Theo Kuijpers, momenteel aan het schilderen is. Het lijdensverhaal situeert hij helemaal in het Zuidlimburgse landschap in een stijl van schilderen die het midden houdt tussen die der middeleeuwse primitieven en de hedendaagse naïeven.
