Tijdens den Wereldoorlog werd van Duitschland uit over Ned. waterwegen meermalen zand, grind en metaalvijlsel naar België vervoerd, hetgeen volgens het neutraliteitsrecht toegelaten was. De Ned. regeering oefende echter controle uit.
Zij eischte, toen liet vervoer groote afmetingen aannam, verklaringen, dat de ladingen niet voor militaire doeleinden bestemd waren en verbood het transport van metaalvijlsel geheel. Omtrent de kwestie bestond drieërlei inzicht: het Duitsche, dat alle transport geoorloofd achtte; het Ned., dat het slechts voor niet-militaire doeleinden als toelaatbaar erkende; en het Engelsche, dat elk vervoer verboden noemde, omdat het, ook bij gebruik der ladingen voor niet-militaire doeleinden, aan de krijgsbedrijven ten goede kwam.
De kwestie gaf aanleiding tot allerlei moeilijkheden (1917-’18), totdat ten slotte Duitschland zich tevreden hield met de verscheping van ladingen, die kleiner waren dan reeds de Entente had goedgekeurd. Verberne.