(bouwk.), in de Romeinsche en Renaissance-bouwkunst de zuilenorde, welke ontleend is aan de Grieksch-Dorische. De zuilbasis is eenvoudig (vierkante plaat, waarop torus), de zuilschacht is gewoonlijk glad; ook het kapiteel vertoont een eenvoudigen vorm (hals, kwartrond profiel en dekplaat). Ook het op de zuil rustende hoofdgestel is weinig gecompliceerd: architraaf uit één, twee of drie lagen, fries met metopen en triglyphen, tandlijst en kroonlijst.
v. Embden.