(Lat.: exsecratio) heeft plaats waar een altaar of kerk het gewijde karakter verliest. De ontwijding van een altaar heeft plaats door aanzienlijk letsel, door verwijdering der relikwieën of door breking of wegneming van de afsluiting van het relikwieëngraf.
De ontwijding van een kerk heeft plaats wanneer ze voor het grootste gedeelte verwoest is of wanneer ze door de bisschop tot profane doeleinden wordt bestemd. Altaar en kerk behoeven nu een nieuwe consecratie alvorens ze voor religieuze plechtigheden gebruikt mogen worden.
Naast de ontwijding kent men de kerkschennis (Lat.: violatio), die hierin bestaat, dat de heiligheid van een kerk door bepaalde handelingen (zoals moord, gebruik tot goddeloze of ongepaste doeleinden) zó geschonden is, dat daar geen godsdienstoefening mag gehouden worden, alvorens de reconciliatie of verzoening heeft plaats gehad (zie Consecratie en Wijding). M. V. D. D.
