heet het lees- en zangpodium, dat in de structuur der oud-christelijke kerken aanduidt, hoe ook de verkondiging van Gods Woord uit de Schrift wezenselement is van de christelijke eredienst. Het werd later vaak ingebouwd in het hekwerk dat het priesterkoor afsloot van het kerkschip.
Van de ambo werden Epistel en Evangelie gelezen. Vaak waren er twee ambones, één aan de Epistelkant en één aan de Evangeliekant.
Toen de ambo zich in de loop der eeuwen ontwikkelde tot louter preekstoel (het woord kansel komt van het Lat. cancetti, hekwerk) en vanwege de lengte der kerken steeds meer verplaatst werd naar het schip, werd de ambo op het priesterkoor vervangen door de lessenaar. In talrijke nieuwe kerken heeft men weer de ambo aangebracht aan de rand van het priesterkoor.
