zelfkant

betekenis & definitie

m. (-en)

1. Eig. minderwaardige kant, beginrand aan een weefsel: de van flanel, laken, zijde.

II. Metf.

1. uitvaagsel, janhagel, grauw: lui van de der maatschappij.
2. grens: hij komt van de van Limburg, van Twente.