I ('slikkən) mv. slikgronden. II ('slikkən) (slikte, heeft geslikt) [slijk]
1. door het keelgat doen gaan : hij kan geen spijs meer-; iets met moeite, met tegenzin -; krampachtig -; zonder - of verblikken, zonder haperen. → pil.
2. zich laten welgevallen : hij moet al die kritiek maar -.
3. voor waarheid aannemen : een onmondig kind zou het niet -!
