('kwakkən) (kwakte, gekwakt)
I. (heeft)
1. een geluid „kwak” (I A 1] laten horen: -de kikkers.
2. met een kwak uitbrengen: welkom, kwakt het in het water.
3. met een kwak (I A 2) werpen: proppen tegen iemands gezicht -; iets tegen de grond -
II. (is) met een kwak (I A 2) vallen: Jezus kwakte onder het kruis, tegen de grond.
