(ko'me:t) v. (...meten; -je) [Fr. < Gr. komè, haar] staartster : enige kometen verschijnen geregeld
o. a. de van Halley om de 75 jaar; de van Biela.
Enc. Een komeet of staartster bestaat uit een kop en een staart. De kop is een nevelachtige wolk, dikwijls met een heldere kern er in, terwijl de staart, een lange lichte strook, steeds van de zon is afgericht. De staart kan een lengte van 100 miljoen km bereiken. Men onderscheidt kometen met parabolische baan (de meesten) en kometen met elliptische baan (¼). Kometen met parabolische baan keren niet terug.
De periode van een komeet verschilt van 3 tot meer dan 10.000 jaar. Vele kometen met perioden tussen 5 en 7½ jaar hebben een baan die, op een punt, dicht bij de planeet Jupiter komt, en men neemt aan dat, door Jupiters invloed, zij hun vroegere parabolische baan in een elliptische hebben omgezet. Die kometengroep heet de familie van Jupiter. De komeet van Halley is de eerste komeet waarvan de terugkeer voorspeld werd. Zij werd waargenomen in 1682, maar men had ze vroeger al meer gezien, zelfs in 240 v. C.
Een andere bekende planeet is die van Biela. Op grote afstand van de zon ziet een komeet er uit als een nevel. De kop is zogoed als vast en de staart, die zich daaruit ontwikkelt, bestaat uit kleine vaste deeltjes die ver van elkander verwijderd zijn. Komt de aarde in de baan van een komeet, zodat de staartdeeltjes in de atmosfeer dringen, dan ziet men een zwerm van vallende sterren. Andere deeltjes van de staart worden door de stralingskracht der zon weggedreven en zo komt het dat sommige periodieke kometen steeds kleiner worden, hun staart verliezen en, na een aantal omlopen, verdwijnen. Het aantal bekende kometen bedraagt duizenden en ieder jaar worden er gemiddeld 4 nieuwe ontdekt. In oude tijden meende men dat kometen, wegens hun geheimzinnig verschijnen en verdwijnen, allerlei rampen, maar ook voorspoedige gebeurtenissen voorspelden.
