(galvanoplas'tik) v. [Gr. plassein, afbeelden] het bedekken van voorwerpen met een laagje metaal, langs galvanische weg: de werd 1839 door Jacobi uitgevonden.
Enc.
Wil men door de gavanoplastiek een ketting vergulden, dan hangt men hem in een bakje waarin zich een oplossing van goudzout en een goudplaat bevinden. De positieve pool van een element wordt verbonden met de koperen staaf, waaraan de goudplaat bevestigd is: de negatieve rol met de koperen staaf, waaraan het te vergulden voorwerp hangt. Door de scheikundige werking lost zich het goud van de plaat op en zet zich af op de ketting. Niet-metalen voorwerpen moeten vóór de bewerking geleidend gemaakt worden door ze met een laagje grafiet of zwavelzilver te bedekken.
