(faljissə'ment) o. (-en) toestand van iemand die, blijkens rechterlijk onderzoek, niet in staat is aan zijn financiële verplichtingen te voldoen : iemand in staat van verklaren ; het uitspreken, opheffen; in staat van verkeren; het van een zaak hebben, de toestand er van moeten regelen.
Enc. Bij faillissement wordt gerechtelijk beslag gelegd op het gehele vermogen van de schuldenaar, om uit de opbrengst daarvan de schuldeisers te voldoen.
