Arabisch maar Aramees sprekend volk dat in de loop van de vierde tot tweede eeuw v. C. vanuit Arabië ten zuiden en oosten van het land Israël een rijk stichtte (vooral in de Negev en het huidige Jordanië) met Petra als hoofdstad.
Zij waren een belangrijk handelsvolk dat karavaanroutes beheerste. Hun belangrijkste god was Dusares (in het Aramees Dusjara). Sinds de Makkabese oorlog werden de betrekkingen tussen Nabateeërs en joden gaandeweg meer gespannen, o.a. wegens rivaliserende territoriale claims. In 106 n. C. werd het Nabatese koninkrijk in het Romeinse rijk ingelijfd.
